Jonas Van Lancker: Wij vertrokken vanuit de vaststelling dat onze huidige maatschappij en economie onder druk staan. We zijn voornamelijk gericht op een geglobaliseerde wereld en een geglobaliseerde economie. We zeulen met onze producten de hele wereld rond. We zijn gericht op eeuwigdurende, vooral economische groei, vooral in het Westen, en we kunnen ons afvragen of dat houdbaar is. We zien als (gedeeltelijk) gevolg een klimaatverandering en de opwarming van de aarde. We zien ook dat het aantal burnouts, depressies, bore-outs zeker niet afnemen in onze huidige maatschappij. Daarom vroegen we ons af of we misschien niet moeten inzetten op een ander soort economie. Want we kunnen wel blijven sleutelen aan de manier waarop we het op dit moment doen. Maar wij denken dat een alternatief bieden wel waardevol zou kunnen zijn. LoREco wil de economie weer dichter bij de mensen brengen. Wij geloven dat de grote technologische, maatschappelijke en ecologische uitdagingen van de toekomst slechts kunnen worden aangepakt door in te grijpen op de fundamenten. LoREco wil als ESF-transitieproject op zoek gaan naar een manier om dat te realiseren. Centrumsteden spelen hier volgens ons een cruciale rol in omdat zij dicht bij de mensen staan. De opzet is met behulp van een complementaire munt en een daaraan gekoppeld gegarandeerd inkomen de lokale economie en het sociaal weefsel binnen de steden te versterken om zo de volle potentie van de bevolking op een duurzame manier aan te spreken.

Alternatieve munten bestaan al een tijdje. Hoe is jullie project anders of uniek?

Jonas Van Lancker: Complementaire munten kunnen heel veel vormen aannemen. Een alternatief muntsysteem is iets wat iemand opzet met een aantal gelijkgestemden die samen iets willen realiseren en die zelf de regels van dat systeem bepalen. Je kunt bijvoorbeeld een munt opzetten om iets aan de economie te doen of om elkaar te waarderen als je klusjes doet voor elkaar. Je kunt dus je eigen regels bepalen over waar die munt waarde aan geeft, op welke manier ze gecreëerd wordt, of terug vernietigd wordt, en of ze al dan niet inwisselbaar is in euro, enzovoort. Elke complementaire munt is anders omdat ze een andere doelstelling heeft en een andere werking heeft. Wat ons systeem uniek maakt is dat we geprobeerd hebben om er een gegarandeerd inkomen aan te koppelen. Dat is – zeker in Vlaanderen – nog niet gebeurd. Ook wereldwijd is dat vrij uniek. En natuurlijk proberen we daar economische, ecologische en maatschappelijke waarden aan te koppelen. Met ons project willen we de lokale ecosystemen in Vlaanderen versterken en opnieuw laten floreren. Je kan de munt niet omruilen tegen euro. Dat komt wel vaker voor, maar ook niet altijd. Op het systeem zit ook demurrage, een vorm van negatieve interest als je ze niet besteedt. Dat gebeurt ook niet zoveel in andere munten.

Geert Hofman: Het grote verschil met andere complementaire munten is dat wij ons concentreren op de implementatie van één aspect waarvan we denken dat het een effect gaat tot stand brengen dat we willen bereiken. Waar bijvoorbeeld Muntuit het middel – de munt – uitdraagt en faciliteert, hebben wij vooraf een doelstelling vooropgesteld en hebben wij de complementaire munt als middel geïdentificeerd om die doelstellingen te bereiken.

Hebben jullie ook contact gezocht met buitenlandse voorbeelden?

Jonas Van Lancker: We hebben daar niet expliciet contact mee gezocht. Muntuit was heel goed op de hoogte van een aantal buitenlandse voorbeelden en van de lessen die daaruit geleerd zijn. Maar we hebben wel de trekker van de Bristol Pound ontmoet, één van de grootste complementaire munten wereldwijd. Hun geleerde lessen waren heel leerrijk voor ons. Als we hen iets vroeger waren tegengekomen, hadden we misschien een aantal dingen net ietsje anders gedaan (lacht).