DE DROOM

Kristien Bruggeman: Wij droomden van een wereld waar jongeren tot hun 16 jaar een doorgedreven niet-domeinspecifieke basisvorming volgen maar waar ze daarnaast ook een heel persoonlijk leertraject kunnen lopen. Samen met het lerarenteam gaan leerlingen permanent op zoek naar groei- en leerkansen. Na hun 16^de nemen ze hun eigen leertraject echt zelf in handen. Theorie en praktijk wisselen elkaar af of versterken elkaar (een vorm van duaal leren). We geloven dat jongeren – vanuit de principes van de growth mindset – nog altijd in alle richtingen kunnen groeien. Concreet betekent dit dat iemand die koos voor een beroepsopleiding, via een schakeltraject, toch nog de overstap naar algemeen of technisch onderwijs kan maken. Leren gebeurt vanaf 16 jaar niet meer alleen op school maar in interactie met het hoger onderwijs, het bedrijfsleven en met verregaande ICT-ondersteuning. Door een modulaire structuur kunnen de jongeren tegelijk ook al de arbeidsmarkt verkennen. Maar ook de omgekeerde beweging is mogelijk. Werknemers kunnen opnieuw op school terecht om te gaan leren. Deze manier van leren biedt volgens ons de beste kans voor iedereen om levenslang te kunnen blijven leren met goesting.

Wij droomden ook van een school met een platte hiërarchische structuur met zelfsturende lerarenteams die een verregaande verantwoordelijkheid dragen over het eigen functioneren, daarbij ondersteund door leidinggevenden, pedagogische begeleiders en externe experten uit het bedrijfs- en de academische wereld. Wij willen een inspirerende leerhub zijn waar leerkrachten én leerlingen zich blijvend kunnen ontwikkelen, waar leerkrachten gewaardeerd worden als autonome professionals en waar ruimte wordt gemaakt voor onderlinge uitwisseling van expertise tussen school en bedrijfsleven. Om dit te kunnen waarmaken, moeten scholen goed over de eigen kwaliteit waken, durven te experimenteren en inzetten op onderwijsinnovatie.

Van een school mag je toch verwachten dat het een lerende organisatie bij uitstek is? Wat mij als onderwijswetenschapper vaak verbaast, is dat dit in de praktijk heel vaak niet zo is. Van bij het begin was het daarom onze betrachting – of onze ambitie – om van LAB een echte lerende school te maken. Daarin hadden we in de eerste 2,5 jaar van ons bestaan al veel expertise over opgebouwd, met vallen en opstaan natuurlijk, zoals het ook hoort. Daardoor kregen wij heel vaak mensen op bezoek met de vraag: hoe doen jullie dat? In dit ESF-project wilden wij op zoek naar manieren om de expertise en de kennis die wij daarover hadden te borgen, maar dan op zo’n manier dat we ze ook efficiënt en effectief kunnen delen met anderen. Daarvoor wilden we een soort van lerend netwerk opstarten waarbij er niet één leider is, maar waarin mensen echt kunnen leren van elkaar, en waarin ook wij als school kunnen blijven leren.

Kristien Bruggeman: “De manier van leren van LAB biedt volgens ons de beste kans voor iedereen om levenslang te kunnen blijven leren met goesting.”